In aanloop naar de 25e editie

In aanloop naar een zilveren jubileum is het altijd goed om even terug te kijken naar wat al die mooie jaren ons gebracht hebben. Want 25 keer een musical voor én door kinderen uit Valkenswaard opvoeren, dat heeft natuurlijk behoorlijk wat voeten in de aarde gehad. Een kleine terugblik:

Er kwamen met momenten best wel wat uitdagingen om de hoek kijken. Zo zijn er heel wat jaren geweest dat het een flinke uitdaging was om voldoende kinderen te vinden om alle rollen op te vullen. Of wat dacht je van het moment dat het gehele Passiespel van locatie veranderde en we dus het gehele decor, inclusief meubels, achterwanden, licht en geluidsinstallaties en zelfs de looproutes compleet om moesten gooien? Waar normaal de kinderen met wat ervaring al wel wisten wat ze ongeveer moesten doen, was dat in die editie een flinke ommezwaai! Het Passiespel ging online, met een livestream op YouTube en eigen website. Elk jaar werden er weer nieuwe kledingstukken en accessoires bij elkaar geknutseld en ook de teksten en liedjes hebben door de jaren heen de nodige updates gehad. Al met al zijn we ver gekomen sinds de eerste editie in 1997, toen Karin vanuit de Parochie-werkgroep, en Margo vanuit het kinderkoor, besloten de handen ineen te slaan.

En wat hebben deze 25 jaar tot mooie momenten geleid! In de krant met titels als: “Alleen de zoen was even moeilijk.”. Elk jaar weer een volle kerk en staande ovatie voor ‘onze’ kinderen, de trotse gezichtjes van de allerkleinsten, waarvoor de uitvoering dusdanig vermoeiend was dat zij tijdens het slotlied al bijna in slaap vielen. Stiekem zwaaien naar papa en mama als je denkt dat niemand kijkt. Het toch nog even blijven helpen in de decorgroep, koor of regie als de kinderen eigenlijk te oud waren om mee te spelen. Een Jezus die geheel uit eigen initiatief bedacht dat het wel zo realistisch was als hij de hele musical op blote voeten zou lopen. De uren durende slappe lach bij de vrijwilligers achter de schermen toen we na jaren bedachten dat hoewel Petrus 3x loog, dat niet betekende dat de haan ook 3x moest kraaien. Je zou er een boek over kunnen schrijven, als er tenminste nog tijd over was na de maanden voorbereiding.

Hoewel de eerste edities ook voor mij lang geleden zijn, vergeet ik nooit meer de mooie herinneringen die ik heb gemaakt als kind en vrijwilliger bij het Passiespel. Vanaf de eerste keer als klein aposteltje Thomas, net 6 jaar oud, stiknerveus omdat ik drie zinnetjes tekst had (Laat ze maar komen die soldaten. Ik heb een mes, we zullen ze eens een lesje leren!), tot inwoner, apostel, dame Pilates, Priester, regie-assistent en koorlied en inmiddels al enkele jaren het gezicht achter de schermen. Het Passiespel is deel van mij, net als van velen in Valkenswaard en omstreken, en ik zal voor altijd trots terugkijken op al het moois dat ‘wij’ door de jaren hebben gecreeërd. Daarom bij deze nogmaals mijn dank aan alle kinderen en vrijwilligers, groot en klein, die door de jaren hebben bijgedragen aan dit fantastische stuk. En natuurlijk aan iedereen in de omgeving wil ik graag afsluiten met een welbekende spreuk:

Judith van Tuijn-Verhappen